PAGANIZAM I OKULTNI SIMBOLI I OBIČAJI

Franćesko uputio Filipincima simbol vjernosti tokom današnje posjete...

PavleS (citat):Franćesko uputio Filipincima simbol vjernosti tokom današnje posjete...

PavleS (citat):
Scena sa ulice u Shinjuku (čita se Šinđuku), jednog od najprometnijih djelova Tokija.

Prošle godine postavili smo neke slike hrama Senso-đi u istorijskom disktriktu Tokija, Asakusi, koji obiluje simbolikom i istočnjačkom mistikom. Pored dva demonolika kipa na ulazu, može se vidjeti i svastika, kukasti krst, simbol koji je prije prisvajanja od Hitlera označavao „dobru sreću“, i koji je u antičkoj prošlosti bio vezan za kult sunca i četiri sile prirode. Japansku religiju inače obilježavaju brojni oblici sujevjerja, kao i vjerovanje u cikluse reinkarnacije, što ih čini još revnijima u pogledu ispunjavanja svojih obaveza i neprekidnog usavršavanja.

Japanci religiju shvataju znatno drugačije od nas. Oni su jako tolerantni po tom pitanju. Dvije vodeće religije su budizam i šintoizam (ukupno 86% populacije), dok su svjetske religije, osim islama, pustile korjene na preostalih 14%. Zato što religija ne dominira nad racionalnim i svrsishodnim ponašanjem, kao što je to recimo slučaj u Indiji i nekim drugim zemljama, ona ne ugrožava razum, egzistenciju i materijalni napredak Japanaca, makar ne u značajnijoj mjeri.
Šintoizam, u prevodu „put bogova“ je japanska autohtona religija. Ona sadrži elemente animizma, politeizma i šamanizma. Dolaskom budizma, budizam se morao prilagoditi šintoizmu i tako je šintoizam oblikovan u svojoj konačnoj fazi. Zapravo, u Japanu budizam i šintoizam su toliko pomiješani da nema razlike između njih. Božanstva („kamiji“) su duhovi prirodnih sila.
Od prabožanstava sestre i brata Izanami i Izanagi potekli su ostali bogovi (očigledno je riječ o mitološkoj verziji Adama i Eve, te zatim daljeg širenja njihovog potomstva koji su poistovjećeni sa bogovima zbog svojih sposobnosti i mnogo većeg rasta). Ti bogovi su stvorili zemlju komešajući prvobitni okean nebeskim kopljem od dragulja i japanska ostrva na kojima je prvi vladar (Džimu) bio unuk boginje sunca Amaterasu (obožavanje sunca i nebeskih tijela prisutno je na različite načine u svim religijama osim izvorne biblijske), a dalji carevi su takođe bili njeni potomci. (Interesantno je da biblijska knjiga Postanja takođe bilježi da je prvobitno naša planeta bila okružena vodom.) Prema japanskoj mitologiji, carevi imaju božansko porijeklo, što je inače bilo tipično shvatanje u antičkom svijetu. Japanska riječ za cara, „tennō“ znači „nebeski car“. Tek se 1946. car Hirohito odrekao svog „božanskog porijekla“, što je u to vrijeme izazvalo ne mali broj samoubistava među Japancima.
Gotovo svaka planina u Japanu ima svog „boga“. Kultna planina Japana je Fudži, sveta planina Japanaca. Njena „boginja“ je Sengen-Sama.
Može se zaključiti da se japanska religija zasniva na obožavanju prirode i stvorenja (čovjeka), sa elementima sujevjerja i strahopoštovanja prema silama prirode i natprirodnim duhovnim entitetima.


Kotoku-in hram sa kipom „Velikog Bude“ (visok 11 m bez postolja i težak 121 tonu) koji se nalazi u Kamakuri

Sergian:

Novakov Grujica ::
A van Crkve, kao što znamo, nema Spasenja.

Znači za Avrama, Mojsija, Isus Navina, Cara Davida... I ostale koji nisu bili deo Crkve Pravoslavne nema nade?Kakva šteta, a bili su pobožni ljudi.

Svi nabrojani su bili u adu (paklu) do Velike Subote i tada su nakon jevanđeljske propovedi Gospodnje izbavljeni iz ada.

Crkva Hristova je osnovana tek kasnije, tj. na Pedesetnici.

PavleS (citat):Citat sa nekog nacionalističkog (pravoslavnog) foruma (konvertovano u latinicu):

Sergian:

Novakov Grujica ::
A van Crkve, kao što znamo, nema Spasenja.

Znači za Avrama, Mojsija, Isus Navina, Cara Davida... I ostale koji nisu bili deo Crkve Pravoslavne nema nade?Kakva šteta, a bili su pobožni ljudi.

Svi nabrojani su bili u adu (paklu) do Velike Subote i tada su nakon jevanđeljske propovedi Gospodnje izbavljeni iz ada.

Crkva Hristova je osnovana tek kasnije, tj. na Pedesetnici.

Koliko čovjek mora da bude duhovno razvaljen da vjeruje popovskim paganskim bajkama...

Radikalni islamizam nastavlja da se širi, uprkos brojnim pokušajima da mu se stane na put. Džihadisti niču na sve strane, a poslednja dešavanja pokazuju da ne postoji zemlja na svetu koja je sigurna. Pred vama je jedan odgovor na pitanje kako islamisti uspevaju da zavrbuju toliki broj ljudi.

Opšti opis raja u islamskoj tradiciji bitno se razlikuje od koncepta u koji veruju hrišćani, i to u dve osnovne tačke: prvo, muslimani ne veruju da se raj iz koga su Adam i Eva proterani nalazi na Zemlji, i drugo, veruju da se u njemu uživa i telesno a ne samo duhovno.

Kuran raj naziva „dženet”, što doslovno znači „vrt, bašta”, a u njemu su građevine od zlata, srebra, bisera, dragulja, ima mnogo reka u kojima teku vode, med i mleko, svuda su prelepe planine i doline, ljudi se hrane voćem koje nikada ne truli, nose odeću koja je uvek mirisna kao i sve ostalo. Što su zasluge čoveka veće on je bliži Alahu, a oni kojima se dozvoli da ga vide su najzaslužniji od svih ljudi. Takođe, u dženetu nema tuge, straha i bola, već samo sreće, radosti i uživanja.

Konačno dolazimo do najkontraverznije stvari, najneobičnijeg obećanja: 72 pohotne device, skupa sa osam hiljada sluga za muškarce muslimane. Žene, muslimanke, će morati da se zadovolje sa po jednim muškarcem.


72 device u vizuri umetnika

Postoji nekoliko opisa ovih prelepih nevinih devojaka u raznim islamskih spisima, a neki od njih su to da imaju krupne i predivne oči koje su kao biseri, da nemaju dlaka na telu osim obrva i kose, da im je koža bela i providna, da su večno mlade, da imaju savršene grudi koje ne vise, da su skromne i da sklanjaju pogled pred muškarcem, da su duhovno čiste i da poseduju neutaživi seksualni nagon. Uz sve to nikada ne prolaze kroz menstrualni ciklus.

Pojedini islamski sholastičari koji deluju danas i predstavljaju inspiraciju za teroriste, uče da se do ove nagrade dolazi mučeništvom i žrtvovanjem za veru a protiv njenih neprijatelja i nevernika. Ono što rade je klasičan primer obmane slabije obrazovanih ljudi, i njihova manipulacija.

Prvo, sam Kuran uopšte ne spominje tačan broj devica, premda opisuje kako izgledaju. Brojke spominju hadisi, odnosno tekstovi o učenjima, delima i govorima proroka Muhameda, koji su od velike važnosti u islamu baš kao što su jevanđelja od velike važnosti u hrišćanstvu.

Drugo, Kuran ovu nagradu obećava ne samo onima koji dignu u vazduh sebe i gomilu nedužnih ljudi oko sebe (postoje islamski učenjaci koji će vam objasniti da takvi ljudi nikako ne idu u raj) već svim muslimanskim vernicima. Čak, Sunen ibn Madže, jedna od šest najpriznatijih hadiskih kolekcija, kao i Sunen al-Tirmidi, izričito kažu da će svaki vernik koji bude primljen u raj kao najmanju od svih nagrada dobiti večnu erekciju i 72 savršene žene koje su posebno od Alaha stvorene samo za tu priliku.

Problem nastaje zato što Kuran kaže i da će onaj koji se bori na Alahovom putu i pogine dobiti „veliku nagradu”, što se iz manipulativnih razloga povezuje sa hadisom al-Mikdama ibn Madi Karba koji uči da je nagrada za mučenika pomenuti broj devica.

Rezultat je takav da se recimo dešava da u Palestini majke šalju svoje maloletne sinove u samoubilačke napade.

Ruku na srce, ovo nije jedina nagrada koja je obećana „šehidu”, odnosno mučeniku za veru. Među njima su takođe oprost grehova u trenutku kad prolije krv, mesto u raju, pošteda od suđenja zagrobnog života, sigurnost tokom Sudnjeg dana, kruna od ponosa, rubin lepši od ovog sveta i svega u njemu, i mogućnost da se zauzme za sedamdeset svojih rođaka.